In articulo Mortis

Testament MEGA. (mega to pewnie będzie moje nowe słówko, tak mi się na wyjeździe wkręciło)
Simara powinieneś pisac bragę...

No rzeczywiście pogratulować testamentu.

Hmmm może dlatego było mi to obce...
Nie słuchałem i nie słucham rapu, dodatkowo nie przepadam za "muzyką szczekaną" (wybacz mi to określenie).
Dla mnie aby była muzyka potrzebny jest instrument klasyczny (ewentualnie gitara akustyczna/elektryczna) i brzmienie głosu które nie polega na mówieniu do rytmu.

To są moje osobiste odczucia na temat tego typu muzyki. Nie wypowiadam się na ten temat ogólnie bo nie lubie mówić o czymś czego nie znam lub nie rozumiem a w tym przypadku uważam że nie znam i nie rozumiem tego.

Bardzo dziękuję za uzupełnienie mojej wiedzy drogi vortx'ie
I liczę że nie obraziłem twojej osoby lub gustu muzycznego Ja po prostu nie rozumiem i nie lubię tego stylu

Brr, Vortex powiało grozą

Ale po kolei.

Wiersz czyta się lekko. Tak mi się przy nim przypomniało, iż swojego czasu gdy rozmawialiśmy o śmierci (co to były za czasy, że nawet jako dziesięcioletnie grzdyle potrafiliśmy o tym rozmawiać ) każdy z rozmówców rozważał opcje pośmiertnego spalenia zwłok i rozsypania prochów na wietrze. Szczerze powiedziawszy ten fenomen mocno mnie zastanawia, ale to już kiedy indziej ( jak się inna okazja nadarzy).

Dodatkowo przypomniała mi się apropo wiersza jedna piosenka W szczególności ta oto zwrotka:

Księdza do mnie nie wołajcie
Niech nie robi zbędnych szop
Tylko ty mi przyjacielu
Spirytusem głowę skrop

Nie będę się dalej rozwodzić Ale może ktoś wytłumaczy mi jeszcze jedną rzecz... Dlaczego, cholipcia, rozsypywanie prochów kojarzy mi się z irlandzkimi wzgórzami i klifami?

Oj Vortex, od kiedy to amerykanie upodobali sobie bardziej celtyckie krajobrazy niż komedie romantyczne czy filmy akcji? Nie pamiętam z resztą abym widziała jakąś amerykańską produkcję, która odwoływałaby się do zielonych wysp Niemniej w pamięci znajduję tylko jedną scenę rozsypywania prochów zmarłego... fakt faktem w Ameryce, w jakimś kanionie   Jakieś inne sugestie?

Jeśli chodzi o jak to określiłeś "żałobne testamentowanie", odniosłam wrażenie, iż w twoim mniemaniu ograniczam się tylko do "dorobku prlowskich pisarczyków". Cóż, nie ograniczam się tylko do nich, aczkolwiek to mi przyszło pierwsze do głowy. Z resztą samo ograniczanie się do jednej epoki/artysty/nurtu jest raczej nie w moim stylu

Bleeee, Whisky i Whiskey są ohydne (niektórzy zapaleńcy je rozróżniają, jak dla mnie obie są tak samo niedobre) Długo jednak na zimno czekać nie musiałeś... chyba nawet dzisiaj twoja okolica pokryła się cienką warstwą śniegu

Bardzo możliwe. Prawdopodobnie, gdy już będę miała nadmiar wolnego czasu i nie będę wiedziała na cóż to go spożytkować, zapewne poszukam czegoś co by mi nieco moją pamięć odświeżyło. Chyba, że w twojej pamięci znajdzie się parę tytułów nawiązujących do tematu

Nie ukrywam, nieco agresji dało się wyczuć Aczkolwiek często łapię się na tym, iż czytając coś co nie było poruszane na lekcjach polskiego, nie sprawdzam okoliczności, czasu czy innych elementów całej otoczki utworu. Oczywiście, wiele z nich zawiera już w sobie pewne wyrażenia/zdania, które wyraźnie nawołują do danej epoki/nurtu. Jednak jest również wiele utworów bez takowych elementów Ciekawi mnie jednak czy to sama treść utworów, czy może czas/okoliczności sprawiają, iż nie przepadasz za tym okresem. A może i to i to?

W Gdańsku jak to na gdańską pogodę przystało "zimą nijak, latem nijak" Dzisiaj ponoć w nocy padało, aczkolwiek rankiem przyuważyłam co najwyżej maleńkie kawałki niemal stopniałego lodu zaległego na resztkach źdźbeł, które jeszcze niedawno były bujną trawą.

Wybacz, ale nie czuję się na siłach, żeby odpisywać ci wierszem

Doskonalę cie słyszę, a raczej powinnam powiedzieć widzę. Od czasu mojego ostatniego postu śniegu napadało co nie miara (i wciąż pada). Muszę cię również zmartwić. Jak dla mnie nie jest do kitu. Wolę biały krajobraz niż 30 stopniowy upał i duchota na dworze. Nie mogę też narzekać na mróz

Smęty smętami, taki temat Ale nikt ci nie każe wprawiać się w melancholijny nastrój